Αύτη είναι η φωλιά μου... το άντρο μου... η κρυψώνα μου...
Έδω θα χάνομαι και θα μιλάω για τα ταξίδια της ψυχής μου...
Πρώτος σταθμός και αφετηρία μαζί η ιστορία μιας γυναίκας... μιας κοπέλας... ενός κοριτσιού... που πάλεψε σαν πραγματική λιονταρίνα... όμως έπρεπε να αντιμετωπίσει εκτός από εσωτερικούς εχθρούς... και πολλούς εξωτερικούς...
Κάποτε πιθανόν να της είχανε πει ότι οι γιατροί τελούν λειτούργημα... ότι υπάρχουν για να απαλύνουν τον πόνο μας... ότι συνεργάζονται μαζί μας για να πολεμήσουν τους εσωτερικούς μας εχθρούς... όμως η ζωή την διέψευσε... μαζί και οι άνθρωποι... η κοινωνία μας...
Φοβάμαι ότι έφυγε με ένα μεγάλο γιατί... και κανείς μας δε θα μπορούσε έλλογα να της το απαντήσει...
Εύχομαι ολόψυχα να μην ξεχαστεί και το μακρύ και επίπονο ταξίδι της να σηματοδοτήσει κάποιες σημαντικές αλλαγές...
Είμαι σίγουρη ότι αυτό θα την έκανε επιτέλους να χαμογελάσει...
Αμαλία, καλό σου ταξίδι...
Μια λιονταρίνα που σου λέει
6 comments:
Μεγιά τη φωλίτσα .... ;)
σε ευχαριστώ πολύ παιδίσκη!!! ;)
Να ενημερώσω ότι αύριο, 1 Ιουνίου, είναι μέρα αφιερωμένη στην Αμαλία Καλυβίνου από τους Έλληνες bloggers. Πληροφορίες για τη δράση μας εδώ κι εδώ. Η λίστα των λινκς εδώ. Επίσης στο #Amalia στο irc (GRnet). .. ήμουν μέσα... δε σε πρόλαβα! Ξαναμπές.
βικτορια εάν θελεις μου στέλνεις ενα μεηλ εδώ paraxeno.daimonio@gmail.com για να σου στείλω τις μεταφράσεις που μου έστειλε η αφρο, δεν θέλω καθόλου να εμπλακώ με το θέμα αυτό το υποσχέθηκα και στην οικογένεια της Αμαλίας και δεν μπορώ να ρισκάρω οποιεσδήποτε νομικές συνέπειες μαλλον δεν διάβασε η αφρο το σχολιο μου αυτό...
σε ευχαριστώ πολύ για την καλή σου διάθεση...
Καλοτάξιδο !!
Και να λούζονται τα όνειρα που κουβαλάει στις ανταύγιες των τυχερών λιμανιών που πιάνει στη ρότα του...
Προσπαθώ να βρώ χώρο για τις ευχές μου σε μια βικτωριανή εποχή που αποδίδει φόρο τιμής στην ηλεκτρονική φιλία...
Χρόνια πολλά και πολυταξιδεμένα
Post a Comment